Sharing for the day (January 29, 2009)

“May isang bata na ang gusto ay hanapin ang sikreto sa isang masayang buhay. Isang gabi, nanalangin sa sa Panginoon na ipakita sa kanya ang sagot sa kanyang paghahanap. Nang gabing iyon, nanaginip siya:

Nakita niya ang sarili niya sa isang kagubatan, at sa kagubatang iyon ay nakakita siya ng isang pilay na usa…may sugat sa binti. Takot and usa na baka maabutan siya ng mababangis na hayop, kaya nanalangin ito. Ngunit, pagkatapos ng kanyang panalangin ay may dumating na isang mabangis na lobo. Ngunit nakakamangha ang nakita ng bata…sa halip na kainin ng mabangis na lobo ang usa, nilapitan nya ito at dinilaan ang sugat nito. Dinalhan rin ng lobo ang usa ng pagkain. Nang gumaling na ang usa ay umalis na rin ang lobo.

Sa pagkakataong ito ay nagising na rin ang bata at sinabi niya sa kanyang sarili na para makamit nya ang tunay na masayang buhay, ay kailangan niyang gayahin ang usa…ipapaubaya na lang niya ang sarili niya sa Diyos.

Ngunit makalipas ang ilang araw ay tila hindi pa niya nakakamit ang gusto niyang masayang buhay. Muli siyang nagdasal sa Panginoon, ngunit sa pagkakataong ito ay tila nagrereklamo siya na kung bakit hindi pa niya nakakamit ang masayang buhay. Muli, siya ay nanaginip:

Sa pagkakataong ito, nandoon pa rin siya sa kagubatan, ngunit kasama na niya ang Panginoon. Sinabi ng bata ang kanyang hinaing sa Panginoon kung bakit hindi pa siya nagiging masaya sa kabila ng pagtulad niya sa usa sa kanyang panaginip. Sabi ng Panginoon…”Hindi dapat ang usa ang iyong tinularan, kundi and lobo”.

====

This is the summarized story of what was related to the EPC (Educative Pastoral Community) of Don Bosco Canlubang by Rev. Fr. Rey dela Cruz, SDB, Rector of the Post-Novitiate Seminary.

Yesterday’s reflection talked about happiness of the self. Today, the message was clear: to be the givers and sharers of happiness to other people.

As the institution comes closer to its peak of the celebration, people from other places are crowding in, wanting and hoping to see a change of environment…like a breath of fresh air. Yes, we have prepared exhibits, programs and activities not only for the members of this institution but also for the visitors; but what matters most is that as we experience happiness as a whole, we are able to radiate happiness to each and every one of us…Bosconians or non-Bosconians alike.

Though I am not a Salesian, I was able to see in the lives of the Salesians around me the fulfillment of one of the guidelines of their Order, which is, Joy and Optimism. Much more, that Joy and Optimism that they have are not only kept within them, but shared with the rest of the community here. I firmly attest to that.

Going against the flow, just like the ferocious wolf that reached out and helped the deer back on its feet…can be really seen as happiness. Let us pray to the Lord with the help of St. John Bosco, that we may be always agents and sharers of happiness to one another.

St. John Bosco, pray for us.